آئین مستان

بابا، از این زمین دلم گرفته

كه بابام و ازم گرفته

دنیا رو موج غم گرفته، بابا

بابا، هر دختری عشقش باباشه

عاشق حرفا و صداشه

می خواد كه بی بابا نباشه، بابا

چشام داره میباره اما به روت می خندم

با چه دلی می دونی زخم تو رو می بندم

بمون پیشم كه با تو به سینه غم نمیاد

چی كار كنم باباجون، زخم توهم نمیاد

بابا، آروم نداره این دل من

از وقتی گفته اُم اِیمن

از بی حیاییای دشمن

بابا، بگو دروغه اینكه اینجا

ما رو میارن چون اسیرا

دروغه حرف نون و خرما

بابا نگو درسته كه دل رومیدن آزار

بابا نگو كه راسته قصه كوچه بازار

نگو یه روز می بینم سنگ بارون سرا رو

نگو یه روز می بینم غارت معجرا رو

مناجات من روضه علی امشب ، می ترسم مناجات بخونم دیگه وقت نشه روضه بخونم ؛ گریه برا آقام برای من مهمتر تا گریه برای حال روزم، امشب زینب برا علی گریه میکنه من بیام برا خودم گریه کنم. نه ؛ دلم امشب حیدریه

ایوان نجف عجب صفایی دارد / حیدر بنگر چه بارگاهی دارد

چشم های به رنگ خون ات را / به پرستار خود کمی وا کن

دل من شور می زند بابا / گریه های مرا تماشا کن

گر چه بستم شکاف زخمت را / خون تازه دوباره می ریزد

گر چه بر معجرم گره زده ام / لخته خون پاره پاره می ریزد

شیر بردن برای قاتل ، خانم زینب یه بار رفت قاتل ببینه بهش فرمود بابام خوب می شه ، از بستر بلند میشه ضربه ای که زدی جبران می کنه ، مردم امونت نمی دن؛ اومد بره گفت آی دختر علی بزار آب پاکی رو دستت بریزم؛ شمیر هزار درهم خریدم، هزار درهم دادم تیز کردند ، هزار درهم دادم به یه سمی آغشته شده یه قطره اش تو دریا بریزه ماهی ها می میرن ، برو دیگه کار بابات تمومه یه جوری زدم ، داد زینب بلند شد ، وا ابتاه

بعد لبخند قاتلت بر من / تو چرا خنده می کنی بابا

شب بی مادری ما را باز / این چنین زنده می کنی بابا

لب تکان می خورد ، چی میگه علی ، هر کسی در لحظه های مرگ خاطرات تلخش تو ذهنش میاد ؛ نه اینکه علی از این خاطرات تو لحظه رهایی داشته ، الان اوج خاطراتشه ، کدوم خاطرات؛ این شبا علی یاد غدیر نبود ، خاطره خوش بود دیگه؛

واژه هایی که خاطرات من است / باز تکرار می کنی هر بار

کوچه ی تنگ، خنده و هیزم / میخ در، دود، آتش و دیوار

سر شب از شکاف در دیدم / حال عباس را ز نیت تو 

مردم از روضه خوانی ات امشب / سوختم پای وصیت تو

دست او را گرفتی و گفتی / آبرویم بخر، امید علی

پیش زهرا کن آبرو داری / رو سپیدم کن ای رشید علی

جان تو، جان خواهرت زینب / ای علمدار کاروان حسین

حیدر بی مثال عاشورا / جان تو، جان دختران حسین

پسرم نکند کودکی شود تشنه / نکند دختری زمین بخورد

نشود با تو خیمه ای بی آب / نکند مادری زمین بخورد

دست هایت اگر زمین افتاد / نام زهرا به لب ببر، جان گیر

بدنت را سپر کن و بشتاب / خم شو و مشک را به دندان گیر

تشنه لب مشک آب را بردار / به لب کودک بگیر عباس

تیر وقتی به چشم هایت خورد / مدد از زانوان بگیر عباس

دست وقتی که نیست با صورت / از سر زین به خاک می افتی

غرق در تیر، ای کمان ابرو / به زمین چاک چاک می افتی

مادری می رسد به بالینت / دست دارد به روی پهلویش

کاش چشمت نبیندش وقتی / جای یک دست مانده بر رویش

اومده صبح اجابت / وقته بندگی عبادت

کی دیده یه ماه کامل / وا باشه درهای رحمت

وقتشه برای چند شب / که ماهم خدایی باشیم

با هزارتا استغاثه / دیگه از قفس رهاشیم

تویه کوچه باغ دلها / میپیچه نسیم یارب

دیدنیه این شبها که / مهمونه خداییم هر شب

الهی العفو  الهی العفو

نفسها که در شمار است / دیده ها پرستاره است

میریزه ناله و شیون / از دلی که پر شراره است

مولای من مولای من مولای من ؛ دیگه نخلستونا صدات نمی شنون ، دیگه حسرت ناله های علی به دل می برن؛ بزار برا بار آخر یه ذره ناله بزنه خودش خالی کنه ؛ گوش بده شاید تو هم بشنوی . مولای یا مولای هر چن مولای مولای که می گفت یه دست به محاسنش می گرفت ، می گفت خدا کی قرار محاسنم خونی بشه ،دیگه علی خسته شده

دلمو دیوونه کردی / سحرهای دل سپردن

به سر زلف نگارم / عاشقونه گره خوردن

این شبها که چشم خسته ام / غرق اشک و التماس

دخیل تار عبای / یه غریبه ، ناشناسه

الهی العفو  الهی العفو

آقایی که کوچه های / کوفه میشنون صداشو

میبینند نیمه های شب / تا خرابه رد پاهاشو

دنبال رد نگاهش / کوچه ها در به در اون

سراغ بابا میگیرن / یتیما از دختراشون(خواهراشون یا مادراشون)

لرزه به تن حیدر افتاده

غرق خون توی بستر افتاده

بچه هاش همه دور بسترش

زینبش به یاد داغ مادرش افتاده

خونه همهمه خونه گریه دار

بین ناله ها یک ناله زار

زینبم ببین خون بند نمیاد

چاره نداریم چادر مادر بیار

یادش نمیره بین کوچه ها

فریاد میزدش فاطمه نیا

رحمی به دل به زار مرتضی

پاشو جون حیدر برو پیش یچه ها

بین اون کوچه یک مرد نبود

یادش نمیره بازوی کبود

ای وای خدا اون حامله بود

در کنده شد و تموم پر دود

یادش نمیره میخ شعله ور

با ضرب لگد با ضربه ی در

در روی یکی افتاد شدو

از رو در یهو رد میشدن چهل نفر

داد میزد فاطمه نیا ، مگه دست فاطمه اش از کمربندش رها می شد، یه وقت یه نانجیبی صدا زد بیکار نایست قنفذ دست فاطمه رو قطع کن، اینقدر با غلاف شمشیر زد دست مادر سادات شکست، از چند جا شکست ، آخر دیدن رها نمی کنه همونجا همه با لگد زدن

میرود سمت مسجد کوفه / با دلی با خسته از زمانه ی خود

خسته از کوفیان و بی دردی / غرق اندوه بی کرانه ی خود

گریه های شبانه او را / گونه خیس ماه می داند

شرح سی سال بی کسی ها را / دل بی تاب چاه می داند

میرود سمت مسجد کوفه / تا که با عشق بی حساب شود

میرود تا محاسن خورشید / بین محراب خون خضاب شود

چرا می خوای خضاب کنی علی جان ، توی این سی ساله چرا خضاب نکردی؛ گفت: علی جان چرا محاسنت خضاب نمی کنی ، گفت: مگه نمیدونی من عزادارم. عزادار کی هستی مولا من ، فرمود:مگه نمی دونی فاطمه منو زدن ، مگه نمی دونی زهرای منو کشتن؛ آقا اون که مال بیست پنج سال پیش بود. ساکت شد ، من هنوز داغدار زهرا هستم

وای مادرم مادرم مادرم               وای مادرم مادرم مادرم

هی به آسمان نگاه می کنه ، هی میره تو صحن حیاط خونه ؛ هی به آسمان نگاه می کنه کی صبح می شه ، کی وعده دیدار می شه ، هی ستاره ها رو نگاه میکنه ؛ ام کلثوم جیگرش خون شد اومد؛ تو صحن حیاط یه چند دوری دور بابا گشت ، بابا چرا اینقدر بی تابی بعد مدتی امشب مهمان من شدی ؛ بابا چیه اینقدر به آسمان نگاه می کنی. صد ها روایت حدیث پشت این مطلبی که فرمودند: که بزرگترین وسیله جلب رحمت خدا گریه برا امام حسین است. امامی (امام علی) که به منو شما دستور میده میگه اگر هر راهی رفتی به درگاه الهی راه پیدا کنی نشد برو در خونه حسین با حسین بایا ، خودش اول کسی به این فرمایشش عمل می کنه ؛ من گمانم اینه هی آسمون نگاه می کرد زیر لب می گفت: حسین

کوچه گلی از چشمای تره / جون به سر شدیم کی با خبره

هیچکی از خونه بیرون نمیاد / همراه یتیما گوشمون روی دره

بین ناله یک صدا میاد / از حنجره ی مرتضی میاد

عاشورا چیه ، هر چند کلمه / یه اسم کربلا میاد

عاشورا کیه ، کربلا کجاست / اسم کربلا اوج گریه هایت

مولا چی میگه ، یا حسین می گن / یعنی چی سر حسین به روی نیزه هاست

صحبت از تن صد پاره چیه / یک قافله ی آواره چیه

خیمه ها رو آتیش می زنن / شیرخواره کیه ، غارت گهواره چیه

پاره تن کیه بی کفن کیه / جای نعل اسب رو بدن چیه

صحبت از تن بی سر می کنه / با لب های تشنه دست پا زدن چیه

حسین آرام جانم        حسین روح روانم